نستوه

روزي كه در كوير غربت، سرگرداني سرگردان تو شد؛ روزي كه آتش، شرمنده ی سوز دل تو گردید؛ روزي كه نخل‌هاي سيراب، تشنه ی تشنگي تو و تبار تو بودند؛ نام تو بر صحيفه ی جاودان تاريخ حك شد و ما تو را شناختيم.

دانستيم كه زينب (س)؛ يعني خلاصه ی علي (ع) كه چون لب به خطبه مي‌گشايد، مهر حيرت و سكوت زنگوله‌ها را نيز استثنا نمي‌كند. دانستيم كه زينب (س)؛ يعني شكوه تمام استقامت‌هاي تاريخ؛ يعني تجلّي همه ی پروانه‎صفت‌هاي زمين.

 

شايد تو يك معجزه بودي؛ معجزه‌اي كه...